Tekrar burda olmak güzel,en azından kendime dair bir şeyler karalamayı özlemişim."Kirpinin Zarafeti" adlı bir kitaba başladım.(Muriel Barbery) 13 yaşına geldiğinde intihar etmeyi düşünen bir kız,Marx okuyan bir kapıcı vs...Hayli ilginç,kitabın son sayfasını açtım,intihar etti mi acaba? Belki bir iz bulabilirim diye ama geri kapadım,hep yapıyorum bunu,"SON" ları merak ediyorum hep;
Acaba her şeyi yarım bırakma (bırakabilme) yeteneğimden olmasın bu özellik...Bir hayli geliştirmiştim zamanında,üniversitedeyken sinemaya gitmeden önce o film hakkında yazılmış tüm yorumları,eleştirileri okuyor;öyle giriyordum salona,film başladığında ise "aaa ben bu filmi daha önce izledim galiiba" "ama nasıl olur? Bugün cuma,bu imkansız " vs...Yıllar geçtikçe bu pis huyumdan vazgeçtim yavaş yavaş(ve kendiliğinden) Bir baktım artık sinema salonunun önünde durup "bu neymiş,hımm güzel,e gireyim bakayım" lara dönüştü merakım.Böyle daha güzel oluyormuş,biri sorduğu zaman da " bak şimdi kadın,gidiyor,...sonra çocuğuna...adam da geri gelecek diye...sonunda ...şöyle oluyor..." diye değil de " hımmm,oyunculuk iyiydi,kurgu da sağlam,tavsiye ederim"lere dönüştü anlatmalarım...
Güzel;çünkü sonuna baktım ama okumadım,bu da bir gelişmedir. Çünkü ben "GOİ"yim. (Yani gelişmekte olan insan)
GOİ olma yolunda henüz ilerlemişken,yine sıkıldım,kitabı yarım bırakasım,yemek yiyesim,piknik yapasım,uyuyasım, /-asım,-esim parantezi / ... var.Hem Elif Ş.'nin de son romanını ısmarladım bir arkadaşıma,o da yarın geçecek elime,acaba diyorum,bunu yarım bıraksam da güzel güzel Elifimi,Şafağımı okusam,sonra merak etsem diğer kitaptaki kız intihar edecek mi diye?Ayyy ne olacak acaba? En iyisi mi ben bir şeyler yiyeyim.