Artık notalarla bile gönül eğlendiremiyorum.Her şeyi ciddiye alıyor,biraz daha az gülüyorum.
Tüm sevdiğim şarkıları dinlemek ve dinletmek istiyorum...Cümlelerim amacına ulaşmıyor,harflerin arasına sıkıştım,kıpırdayamıyorum,yağmurdan nefret ediyor;şemsiyemi her yerde unutuyorum.
Her şey kurudu,ıslanan her şey çekti; sandalyeme çökmüş bir yalnızlığı paylaşıyorum,aynı odadayız,aynı ekrana bakıyoruz,o benim gözümden seyrediyor,ben onun kalbiyle seviyorum kendimi..Onun düşünceleri ile konuşuyor,yalnızlığını tüm şehre dağıtıyorum..Dağıtıyorum her yere mutlu mutsuzluğumu,biraz daha az gülüyorum,gülümseten yalnızlığımıza.
Belki içimde yarattığım o isimsiz şarkıya yazıyorum,ona sıkıştırıyorum tüm harfleri,sonuna kadar açık şimdi müziğin sesi,biriktirmişken içimdekileri,sessizce bağırıyorum,ben onun kalbiyle seviyorum kendimi,kendimden nefret ederek...